Date: 25-26 October 2018
Venue: French University in Armenia, Yerevan
Local organiser: Zaruhi Soghomonyan
ECML experts: Petra Daryai-Hansen and Brigitte Gerber
Participants: 36;
- Higher education institution representatives: teachers, chairs heads
- School representatives: teachers of English;
- Instructors from languages centres;
- AELTA (Association of English Language Teachers of Armenia) representatives;
- Cambridge Assessment English representative
As has been very precisely highlighted by one of the participants of the workshop-training, we have witnessed a number of turbulent periods; we have been school children during the Soviet Union, when we were taught mostly by grammar-translation method, with very small accent on production, then after the independence, when undertaking our higher education, we were taught that it is no good to compare languages while teaching those, because of negative interference, and after graduation, when participating in an array of training, workshops and seminars we have been exposed to the conviction that no languages should be taught in isolation, since nothing in this world can exist if it does not coexist with other things.
This particular training came to ascertain our conviction that being aware of differences helps to avoid interference. Among other important and key ideas the participants have harvested, the one that will definitely turn into a slogan states that “Every opportunity should be grasped in order to encourage pupils to use knowledge and competences acquired in languages they are taught or know, in order to highlight points of convergence, and to help them to understand how languages work, and to develop their plurilingual repertoires in an optimal way”.
This workshop is unique in its kind, since it is thoroughly tailored in line with the needs of the target audience, it is not a mass event, where the only thing the participants get is networking, spending their time, and if fortunate enough, learning something new.
Zaruhi Soghomonyan
ARMENIAN VERSION
Ինչպես իրավացիորեն նշվեց աշխատաժողովի մասնակիցներից մեկի կողմից, մենք ականատես ենք եղել մի շարք վայրիվերումների. մասնավորապես՝ դպրոցական տարիներին սովորել ենք հիմնականում քերականական-թարգմանական մեթոդով, Սովետական Միության փլուզումից հետո մեզ հավաստիացնում էին, որ չի կարելի լեզու դասավանդել այլ լեզուների հետ համեմատությամբ, քանզի առկա տարբերությունները կարող են շփոթի առարկա դառնալ, բուհն ավարտելուց հետո այն աշխատաժողովները, սեմինարներն ու վերապատրաստումները, որոնց մասնակցում էինք «աղաղակում» էին, որ ոչ մի լեզու չի կարող մեկուսացված դասավանդվել, թեկուզ և այն պարզ պատճառով, որ բնության մեջ ոչինչ մեկուսի չէ և չի կարող գոյություն ունենալ, եթե չգոյակցի այլ երևույթների կամ իրերի հետ: Սույն աշխատաժողովը եկավ արմատավորելու մեր այն համոզմունքը, որ անհրաժեշտ է ի ցույց դնել լեզուների միջև գոյություն ունեցող տարբերությունները՝ բացասական 4 միջամտությունից խուսափելու համար: Աշխատաժողովի ընթացքում ստացված գաղափարներից թերևս ամենաթևավորը, որը կարգախոսի էր վերածվել բոլոր մասնակիցների համար այն է, որ յուրաքանչյուր հնարավորություն պետք է օգտագործվի, որպեսզի սովորողներին խրախուսվի օգտագործել այն գիտելիքները և հմտությունները, որ ստացել են լեզուների ուսուցման ընթացքում, որպեսզի օգնենք նրանց հասկանալ, թե ինչպես են լեզուներն աշխատում, ինչպես նաև օպտիմալ կերպով զարգացնենք սովորողների բազմալեզվական ռեպերտուարը: Սույն աշխատաժողովը յուրօրինակ է իր տեսակի մեջ, քանզի այն լիովին թիրախահեն է. լիովին արտացոլում է մասնակիցների կարիքները և այն չի կարելի դասել այնպիսի աշխատաժողովների շարքին, որոնք մասսայական բնույթ են կրում, և դրանց միակ ավելացված արժեքն այն է, որ հնարավորություն են ընձեռում կապեր հաստատել, ժամանակ անցկացնել, և, լավագույն դեպքում՝ ինչ-ինչ բաներ սովորել: